CRASH!

De kroketjes van onze Hollandse vriend bleken toch niet zo'n succes. Niek begonnen met buikkrampjes en race en later Vera ook. We zweren ze nu af totdat we weer thuis zijn en das al weer vrij snel. Onze plannen vielen daardoor een beetje in duigen en zo zaten we twee volle weken in Yangshou. We hebben dus heel rustig aan gedaan. Veel DVD's gezien, rondgehangen en op onze betere dagen fietstochten gemaakt.

Dat blijft toch heerlijk om vrij rond fietsen zonder afhankelijk te zijn van anderen. Heerlijk weertje zo'n 28 graden en prachtige omgeving. Ook door de dorpjes heen rijden is leuk, de tijd lijkt er stil te staan en het contrast met de enorme Chinese miljoenensteden is enorm. Iedereen is buiten met elkaar spellen aan het spelen of aan het verzamelen rond een vuurtje met een pan soep erop (Laten we het er maar op houden dat het landbouwseizoen even stil licht en iedereen normaal heel hard werkt). De dorpjes zijn prachtig met veel oude gebouwen, veel rood aan de muren vanwege het nieuwjaar en, in een 90 graden hoek, lopende opaatjes en omaatjes. En dan komen die vervelende toruisten langs met die camera's :). Als je een foto maakt van een buffolo beginnen ze in het chinees tegen je te gillen en geld te eisen. Wel zijn alle chinezen altijd druk met het (aldanniet) stiekem foto's maken van ons dus wellicht moeten wij ook eens tol gaan heffen.

Tijdens de dagen ook nog maar eens een grote grot ingedoken. Enorm complex met onderwaterrivier en een heus modderbad. Niek moest de eer van de groep maar weer redden door als enige de koude modder in te duiken. De chinezen maar lachen om die gekke Hollander in zijn oranje slip. Wel een lekkere zachte huid aan over gehouden en even gevoeld hoe het is om ook geel te zijn ;). Verder nog, op de traditionele manier, met een vogel gaan vissen wat jullie op de vorige foto's al gezien hadden, oeps. Ring in de bek zodat ze de visjes niet kunnen doorslikken en dan af en toe een mep op de kop geven en vangen maar.
 
Om onze China ervaring compleet te maken besloten we dat we nog de countryside moesten bezoeken. Nadat we half waren bijgekomen van onze maagproblemen zijn we ons visum gaan ophalen in Guilin en gelijk doorgegaan naar de zogenaamde Dong villages. Deze staan bekend om hun houten huisjes, traditionele kleding en bell towers. Mooie busreis ware het niet dat in een gemiddelde busreis zo ongeveer 2 a 3 Chinezen over hun nek gaan en er dus stinkende plakaten lagen. S'ochtends een culturele show gezien waarbij de dames lekkere techo beats uit hun keel produceren. Op het laatst moesten we ook nog meedansen in de grote kringdans en werd Niek uitverkoren om in de lucht gegooid te worden. Hebben we toch nog een beetje onze eigen carnaval gehad. Daarna een mooie wandeling gemaakt door rijstvelden en dorpjes waarbij we nog werden uitgenodigd in een  Bell-tower. Hier verzamelen de gepensioneerde zich de hele dag om te roddelen, spellen te spelen, thee te drinken en pijp te roken. Aangezien de temperatuur weer gezakt was hebben we ff gezellig met de oudjes om een vuurtje gezeten en aan de 2 meter lange pijp gelurkt. Ook hun renovatie gesponserd waardoor we nu vereeuwigd in steen zijn gebeiteld.
 
Tweede dag weer eens de fiets gepakt om een flinke etappe af te leggen. Zijn we in het uiterste puntje gaat de band van Vera lek in de middle of nowhere (lees onverharde weg, village waar niemand engels praat..). Dus terug gelopen naar een grote weg waarbij we een truck konde charteren. Fietsen achterin en hobbelen maar. Nadat de band geplakt is en we weer op weg zijn, gaat de band weer lek! Nu het plaatselijke OV, een soort grote tuk-tuk, gecharterderd, die ons naar de volgende fietsenmaker bracht waar er een grote spijker uit werd gehaald. Deze viste er een grote spijker uit :). Totale kosten van banden plakken en vervoer: 2.50 euro. 'S nachts een moeilijke nacht gehad omdat we in een houten huisje lagen en onze bedrand de sluiproute was van enorme ratten. De volgende dag wilde we verder de countryside in trekken maar speelde Niek zijn darm problemen weer op. Omdat het vanaf daar twee dagen rijden was naar enige medische hulp durfden we het niet aan en zijn we terug gegaan naar Yangshou.
 
In Yangshou Niek maar besloten om toch de ballontocht te maken. Was wel 60 euro, maar waar kan je dan nu doen voor dat geld over zo'n bijzonder landschap. Na een uur wachten omdat de wind te hard was zijn we toch maar de lucht ingegaan. Wellicht achteraf niet verstandig want we gingen razendsnel. Naar een paar landingsmogelijkheden gemist te hebben door de snelheid moesten we gaan landen omdat het donker werd. Helaas bleek die landing in een sinaasappel plantage te zijn. Met volle vaart werden we door de bomen heen gesleept waarbij de takken het mandje binnen kwamen zetten, de glasflessen los schoten waardoor er gas vrijkwam en we een paar koprollen maakte. Uiteindelijk bleven we hangen achter een grote boom en konden we er onderste boven uit komen. Zo voelt een crash dus. Nadat ik van de schrik was bekomen de schade opgenomen; een paar grote, diepe schaafwonden op mijn arm, een gekneusd stuitje en een hele ervaring rijker. 

(Vera is blij dat ze veilig aan de grond gebleven is...haha)
 
Toen besloten om toch nog even Guangzhou te bezoeken waarvan we overal lezen en horen dat er geen reet aan is en dat het enige wat je er kan doen is lekker uit eten gaan. Aangezien eten een van onze grootste hobby's is toch gegaan, en eigenlijk bevalt het best goed. Gisteravond heerlijk cantonees gegeten en vanochtend een lekker dim-sum ontbijt gehad. Dit zijn kleine hapjes, vaak gestoomd, die in een grote eethal worden genutigd met veel geklep en thee. Vanavond in een ander restaurant gegeten en tot onze verbazing kregen we exaxt dezelfde kaart met dezelfde prijzen voorgeschoteld als gisterenavond! Morgen nog een dagje hier rondhangen of al naar Macau. 

Ondertussen komt het onderwerp thuiskomen steeds vaker voor in onze gesprekken. Wat gaan we doen als we weer thuis zijn, hoe zal het zijn om iedereen weer te zien, hoe staat ons huisje ervoor etc. Vera droomt zelfs al van vliegvelden zonder welkomstcomitee. Ook staan de nodige (leuke) afspraken alweer vast. We weten nog steeds niet wanneer we precies komen want we gaan super last minute boeken. Onze Airberlin analyse heeft ons geleerd dat de laatste tickets 1 dag/ zelfde dag er  goedkoop uit gaan. Vanaf 16 maart gaan we proberen wat te vinden dus we hopen dat het ergens tussen de 16 en 23 maart wordt rond een uurtje of 18.30 in Dusseldorf. We beloven het deze keer dus nu geen verlengingen meer!! O ja en we hopen op een soepel handbagage beleid van airasia... Vera is op hol geslagen met het kopen van souveniers (en wellicht hou ik haar niet genoeg tegen) dus we slepen nu zo'n extra 20kg mee door China.

Nieuwe foto's en video's online! Oplettende kijkers zullen merken dat een deel van het verhaal visueel ontbreekt. Al onze sd kaartjes zijn besmet met een virus bij een back-up sessie en we kunnen ze niet meer benaderen en dus niet uploaden.

xx

Niek en Veer