Beijing 2008: One world one dream

We knallen er gelijk maar in met de slogan voor de Spelen. Hier zijn we namelijk mee doodgegooid. Ongelooflijk wat ze voor de Spelen doen; de hele stad staat vol met volunteers, ze spreken geen Engels, doen niets maar staan er wel de hele dag. Verder staat er op elke straathoek een bord, mascotte, vlag etc. Er is ook een Olympische rijbaan in de stad, dat wil zeggen dat de hele stad in de file staat en er gewoon een rijbaan leeg is. Ook is er enorm geinvesteerd, nieuwe metrolijnen en uiteraard de prachtige stadia die we alleen van afstand hebben kunnen bekijken. De voordelen die de Spelen met zich meebracht voor ons was dat alles prima in het Engels staat aangegeven zodat je geen moeilijke tekens hoeft te leren herkennen. Ook zijn ze dus met een smogprogramma begonnen wat inhoud dat de fabrieken al twee weken niet meer draaien (zoiets zou in Europa niet kunnen), er om de dag even/oneven auto's rijden en er geen dieselbrommetjes meer zijn toegestaan (eidereen rijdt nu electrisch). De eerste dagen konden we dan ook blauwe lucht zien, beetje jammer dat we de eerste drie dagen bijna volledig in bed lagen. Nadat Vera het startschot had gegeven voor het kotsen ben ik ook maar mee gaan doen de volgende dag. Gelukkig hadden we een zeer relaxed hostel (Red latern house), schoon met airco en special services ;) We zaten midden in de Hutong (oude chinese stadwijken) waar iedereen gezellig rondfiets, spullen koopt op straat zit en buiten leeft.

Eindelijk weer opgeknapt zijn we maar gaan bezoeken. Eerst Tainamen Square (grootse plein ter wereld) waar we een bliksembezoek aan Mao hebben gedaan (bizar hoe de Chinezen deze man aanbidden, wellicht weten wij beter) en de Verboden Stad (ongetijfeld ook iets het grootste gezien het China is). Dit gaat ongeveer zo; tempel bezichtigen, 3m lopen, uitrusten, liter water drinken en verder. Dat neemt niet weg dat het heel indrukwekkend is. Zo'n immens groot complex midden in een enorme stad! De dag erop naar het Summerpalace, een nog groter complex, een aardig optrekje voor de warme maandjes. Het was wel weer aardig mistig (lees smog) geworden wat betekend dat de gebouwen 100m voor je in nevel gehuld zijn. S'avonds nog rondje Bar street gedaan, een ontzettend dure straat (cola 3 euro) in verhouding met de rest van de stad. We vroegen ons dan ook af voor wie het nu was en dat zag je ook terug omdat iedereen er alleen maar rondliep en niks dronk. De dag erna stond de muur op het programma. We hebben het stuk bij Mutianyu bezocht wat wat minder touristisch is maar je wel nog met een kabelbaan naar boven kan en met een roetsbaan weer naar beneden (erg lol trouwens alleen jammer dat Vera zo zacht ging). De muur was soms een stevige klim maar wel bijzonder om te doen. Het was helaas wel smoggerig wat het uitzicht over de grootsheid van de muur wat minder maakte. Uiteraard zijn we niet weggegaan met een ''I climbed the great wall'' t-shirt a 1 euro. Verder nog een Mao wekkertje gescoord waarbij hij zwaait met zn rode boekje als je m opwind en een nieuwe rage uit China een pluimen ding waarmee je kan hooghouden en trucjes doen en vrienden maakt heb ik ervaren. Vrijdagochtend nog de Lama tempel bezichtigd met de grootste Boeddha van de wereld (China he) om vervolgens de taxi te pakken naar het vliegveld om ons tijdens onze vlucht naar Kuala Lumper te laten verwennen met eten, drankjes, dekentjes etc. door Malesia Airlines Ik had 4 plaatsen voor mezelf dus kon ook nog uitgestrekt een dutje doen.

Onze korte indruk van China is positief; orde in de chaos zou ik het willen omschrijven. Het kan nl niet anders als je met zoveel mensen op zo'n klein stukje woont dat er chaos en levendigheid is maar er is toch een bepaalde orde die ze er in weten aan te brengen. Wellicht de communistische aders van de stad. De mensen zijn over het algemeen eerst vriendelijk totdat er iets tegenzit en ze gelijk flippen. We moesten meerdere malen met ze op de foto. Beijing biedt zo ontzettend veel dat we niet alles hebben kunnen zien. Toch moet je er in een andere tijd heen om er echt van te kunnen genieten. Het was nu gewoon te benauwd. Ondanks wat communicatieproblemen hopen we toch over een paar maandjes terug in China te mogen om wat meer van het land (zuiden) te zien.

Gister dus om 1.00 aangekomen in KL. We zitten midden in China town. We komen net terug van een nightmark waar we lekker aan de streetfood hebben gezeten. Voor 1 euro eet je je maagje vol met heel wat lekkers. Ons hostel is wel een beetje smerig, geen warm water en de kakkerlakken liggen op hun rugje dood in de gang. Ik heb Vera dus ook knijpend in mijn hand naast mijn lopen hier en af en toe komt er een raar geluid uit :). Maar na Moskou, UlaanBaatar en Beijing zijn we de hoofdsteden wel even zat dus bewaren we KL voor later. We hebben nu een bus geboekt naar Mersing (6 uur rijden voor 5 euro), dit is een relaxed kustplaatje wat de uitvalbasis is voor bounty eilanden. We  willen daar een tour doen waar je een aantal dagen onbewoonde eilandjes bezoekt en overnacht (waar Expeditie Robbinson is opgenomen) om die onrustig te maken met een BBQ en onze snorkelspullen, daarna blijven we misschien nog hangen om ons duikbrevet te halen. Ff chillen dus naar al die drukke steden.     

Groet uit Maleisie en we zijn benieuwd hoe het met jullie gaat!

xx vera en niek!