Goodbye Mongolie, hello Beijing

Zo net aangekomen in Beijing en maar even achter de computer kruipen omdat Vera toch ziek in bed ligt. Gisterochtend in de trein gestapt voor onze laaste 24 uur transsiberie en dat waren pittige uurtjes. Door Mongolie gingen we door de woestijn wat een temperatuurtje opleverde van 36 graden in onze cabine, Helaas kon er geen raam open omdat we anders de woestijn op bezoek kregen dus dat was zweten. Ons welkom in China vannacht was leuk, olympische ringen, disney muziekjes en alles kost geen drol (koude 0.6 liter 30 cent). Daarvoor moesten we wel 4 uur wachten omdat het bureacratisch geleuter weer eens uren duurde en omdat ze in China eens een keer bedacht hebben een smaller spoor aan te leggen waardoor we met wagon en al de lucht in moesten om een nieuw onderstel te krijgen. Vandaag werden de uitzichten echt schitterd maar helaas is Vera vannacht dus ziek geworden wat er op neer kwam dat er vloeistof kwam uit elk mogelijk gat. Terwijl ik uit het raam tuurde op zoek naar de muur lag Vera te kreunen in bed. Gelukkig toch in het hostel aangekomen naar een taxirit van een uur voor 3,5 euro. Ik verzorg haar goed en voer haar o.a. Norit en maagtabletjes. Het gaat al weer wat beter nu en we hopen snel hier de stad in te kunnen. Ik heb al even de buurt verkend en het is wel indrukwekkend hier, alles ademt Olympische spelen en alles is immens en modern. Nog niet het gevoel gehad dat hier nu 14 miljoen mensen leven maar die schok komt nog wel aangezien we uit het dunst bevolkte land ter wereld komen (mongolie, 2,5 miljoen inwoners en tig keer zo groot als NL).

We zijn dus gister vanuit Mongolie gekomen waarbij we een trip van 5 dagen door de countryside hebben gemaakt (zoals dat daar wordt genoemd). We hebben vooral steppen gezien, de enige wilde paarden in de wereld (het waren preswalskipaarden gekweekt in NL), een waterval en de oude hoofdstad van Mongolie. We proberen het beeld wat wij hadden een beetje over te brengen met foto’s en video’s maar het lastige van Mongolie is dat het zich niet laat vastleggen. Het gevoel dat je daar hebt als je in de steppe staat en om je heen zoveel ruimte hebt 360 graden rondom dat is indrukwekkend. We raden jullie het vooral aan zelf eens te gaan ervaren.

Mongolie heeft ook wel een aantal nadelen, ten eerste het wegennet wat ophoudt naar een km of 50 buiten UB dat betekent daarna hobbel de hobbel met onze Japper over zand of gras waarbij je niet veel harder kan als 30. Aangezien mongolie een immens land is betekent dat heel veel tijd doorbrengen in de auto (en met 3 fransen is dat net altijd even prettig J). Een beetje regen erbij deed ons ook door de blub rennen om de kar uit de modder te krijgen. Het andere nadeel is het eten. Aangezien ze daar geen stroom hebben op de countryside (wel tv en licht op zonne-energie maar geen koelkast) eten ze dus alleen gedroogd vlees meestal van de geit. Nu vind ik (Niek) bijna al het vlees lekker maar voor deze stukken had je geslepen tanden nodig. Groenten doen ze ook niet aan wat dus resulteert in rijst/noedels met gedroogd vlees (zie impressie op foto). De rest is allemaal gefermenteerde melk van elk mogelijk beest zoals paard/geit/Yak etc. Wel vers uit het beesie maar je moet er van houden. Gelukkig had onze gids nog wel wat mee genomen uit UB zodat we iig een beetje konden eten. Douchen doen ze ook niet aan op de countryside dus 5 dagen geen douche voor ons. De plussen van Mongolie daarentegen zijn de onwijs mooie omgeving, de lieve leuke mensen (op de pickypocket na, ik was niet de enige) en het prijsniveau (voor een eurootje kan je heel wat) en de wc’s (lees buitenlucht) we hebben nog nooit zoveel mooie uitzichten gezien terwijl we zaten te plassen! J

Tijdens de tour een relaxdag gehad aan de waterval waarbij Niek met een geimproviseerde hengel/stok een vis aan de haak heeft geslagen (zie foto) helaas te klein voor in de pan, enorm veel eagles gezien, yaks, koeien en enorm veel paarden. Ook nog naar de ger van de ouders van de gids geweest, erg lieve mensen die nog nooit toeristen hadden ontvangen. We hebben ook kameel gereden (kunnen jullie weer lachen J) en met de kinderen bij de gers gespeeld waarbij Niek steeds moest worstelen. Daarna naar de oude monestary geweest, erg leuk, maar we weten net iets te weinig van het boedhisme af. Maar een boekje kopen in Beijng….

Genoeg voor vandaag na Beijing meer……gebeurt er daar nog wat bijzonders in Holland??